Baltrop ถ่ายภาพนับพันภาพที่ท่าเรือฝั่งตะวันตกของนิวยอร์กระหว่างปี 1975 ถึง 1986Alvin Baltrop, “ไม่มีชื่อ (ภาพเหมือนของ Marsha P. Johnson),” ไม่ระบุ วันที่ ได้รับความอนุเคราะห์จากพิพิธภัณฑ์ศิลปะบรองซ์ในช่วงประมาณทศวรรษระหว่างการจลาจลสโตนวอลล์และจุดเริ่มต้นของการแพร่ระบาดของโรคเอดส์ อัลวิน บัลทรอป ช่างภาพที่เกิดในบรองซ์ บันทึกภาพชีวิตในชุมชนเกย์ใต้ดินของ ท่าเรือ
เวสต์ไซด์ในนครนิวยอร์กผ่านเลนส์แอบถ่ายที่ใกล้ชิดอย่างเข้มข้น
ผลงานดังกล่าวซึ่งกินเวลายาวนานถึง 11 ปี เต็มไปด้วยความรู้สึกและจิตวิญญาณไปพร้อมๆ กัน โดยไม่มีใครเทียบได้กับการวาดภาพคนอาบแดด กะลาสี โสเภณี และคนแปลกหน้าที่แวะเวียนมาตามบริเวณริมน้ำและโกดังร้างร้างในช่วงทศวรรษ 1970 แม้ว่าผลงานของ Baltrop จะถูกมองข้ามไปนานแล้ว แต่นิทรรศการที่กำลังดำเนินอยู่ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะบรองซ์ก็พร้อมที่จะทำให้ศิลปินได้รับการยอมรับเกินกำหนดในที่สุด
การแสดง ชื่อชีวิตและเวลาของอัลวิน บัลทรอปประกอบด้วยภาพถ่ายมากกว่า 200 ภาพที่ดึงมาจากทรัพย์สินของพิพิธภัณฑ์และคอลเลกชันส่วนตัว ตามข่าวประชาสัมพันธ์การนำเสนอยังรวมถึงผลงานที่ไม่เคยเห็นมาก่อนจากเอกสารสำคัญส่วนตัวของ Baltrop
ดังที่ Emma Grillo เขียนให้กับนิตยสารInterviewท่าเทียบเรือ West Side Piers ได้กลายมาเป็นศูนย์กลางสำหรับชายเกย์และศิลปินแนวทดลอง ภายหลังเหตุทางหลวงถล่มในปี 1973 ซึ่งทำให้ย่านนี้ถูกตัดขาดจากส่วนอื่นๆ ของแมนฮัตตัน ปัจจุบัน บริเวณนี้เป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์ศิลปะอเมริกัน Whitneyและสถานบันเทิงสุดหรูแต่ในช่วงทศวรรษ 1970 และ 1980 ที่นี่กลับเป็นแหล่งเพาะของการลักลอบขนยาเสพติดและการค้าประเวณี ในเวลาเดียวกัน André-Naquian Wheeler แห่ง iDตั้งข้อ
สังเกตว่าท่าเรือทำหน้าที่เป็น “ที่หลบภัยสำหรับเกย์ที่ต้องการพบปะ พูดคุย และแยกทางกัน”
นิทรรศการ Bronx นำเสนอ Alvin Baltrop ช่างภาพผู้บันทึกเรื่องราวชุมชนเกย์ใต้ดินในแมนฮัตตัน
Alvin Baltrop, “ท่าเรือ 52 (“วันสิ้นสุดของ Gordon Matta-Clark”), 1975-1986 ได้รับความอนุเคราะห์จากพิพิธภัณฑ์ศิลปะบรองซ์
ความสัมพันธ์ของ Baltrop กับเครือข่ายใต้ดินที่เจริญรุ่งเรืองเริ่มขึ้นไม่นานหลังจากที่เขากลับมาจากสงครามเวียดนาม ช่างภาพชาวแอฟริกันอเมริกันเกิดที่บรองซ์ในปี 1948 ทำงานในกองทัพเรือ ก่อนที่จะเปลี่ยนเกียร์ไปเรียนศิลปะในเมือง ระหว่างปี 1975 ถึง 1986 เขาถ่ายภาพหลายพันภาพที่ท่าเรือ รวมถึงภาพของผู้อาบแดด คนไร้บ้าน และบุคคลที่ถ่ายภาพระหว่างการนัดหมาย บางทีภาพถ่ายที่รู้จักกันดีที่สุดของเขาอาจเป็นภาพเหมือนของนักเคลื่อนไหวข้ามเพศMarsha P. Johnson ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการจลาจลสโตนวอ ลล์ และมีกำหนดจะปรากฏในอนุสาวรีย์นิวยอร์คที่วางแผนไว้
เมื่อเปรียบเทียบกับศิลปินร่วมสมัยที่มีชื่อเสียงอย่างRobert Mapplethorpe , Peter HujarและGordon Matta-Clarkแล้ว Baltrop ได้รับความสนใจจากนักวิจารณ์ค่อนข้างน้อย ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตในปี 2547 เขาได้แสดงในนิทรรศการเพียงไม่กี่แห่ง โดยงานหนึ่งจัดขึ้นที่ไนท์คลับเกย์ และในปี 2551 บทความของนักวิจารณ์Artforum Douglas Crimp ทำให้งานของเขาได้รับความสนใจเป็นกระแสหลัก
นิทรรศการ Bronx นำเสนอ Alvin Baltrop ช่างภาพผู้บันทึกเรื่องราวชุมชนเกย์ใต้ดินในแมนฮัตตัน
Alvin Baltrop, “ท่าเรือ 52 (“วันสิ้นสุดของ Gordon Matta-Clark”), 1975-1986 ได้รับความอนุเคราะห์จากพิพิธภัณฑ์ศิลปะบรองซ์
ในการพูดคุยกับ Nadja Sayej จาก Guardianภัณฑารักษ์นิทรรศการ Sergio Bessa กล่าวว่า Baltrop มองว่าการถ่ายภาพเป็นความหลงใหลมากกว่าอาชีพ เพื่อหาเลี้ยงชีพ เขาทำงานแปลกๆ เช่น ออกแบบเครื่องประดับ ขายสินค้าตามท้องถนน และขับรถแท็กซี่ ท้ายที่สุดArtforumตั้งข้อสังเกตว่า ช่างภาพลาออกจากงานหลักของเขาในฐานะคนขับแท็กซี่เพื่อใช้เวลาไปกับการไล่ตามงานฝีมือมากขึ้น ทำงานเป็นผู้เสนอญัตติอิสระ เขามักจะใช้เวลาหลายวันอยู่ที่ท่าเรือ ถ่ายรูปและใช้ชีวิตบนรถตู้ของเขา ต่อมา เขามาดูแลชายจรจัดที่อาศัยอยู่ที่ท่าเรือหลังจากที่เขาถูกบังคับให้ออกจากบ้าน. “เขาให้ชายหนุ่มมาตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์และให้คำแนะนำด้านความสัมพันธ์แก่พวกเขา เขามีด้านที่เอาใจใส่ในตัวเขา” เบสซาบอกกับซาเยจจากเดอะการ์เดียน
ในคำนำของรูปถ่ายท่าเรือของเขาที่ยังเขียนไม่เสร็จ Baltrop สารภาพว่าในตอนแรกเขากลัวท่าเรือมาก จากนั้นเขาก็เริ่มบันทึกสิ่งที่เขาเห็น “ในไม่ช้า ข้าพเจ้าก็ตั้งใจแน่วแน่” เขากล่าว “ที่จะเก็บรักษาสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว บ้าคลั่ง ไม่น่าเชื่อ รุนแรง และสวยงามที่กำลังเกิดขึ้นในขณะนั้น”
The Life and Times of Alvin Baltropจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะบรองซ์ในนิวยอร์กจนถึงวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2020
Credit : สล็อตเว็บตรง
