นายทะเบียน (การช่วยตาย) มีบทบาทสำคัญในการติดตามและรายงานการปฏิบัติตามพระราชบัญญัติ พวกเขาจะส่งเรื่องร้องเรียนใด ๆ เกี่ยวกับ AD ไปยังหน่วยงานที่เหมาะสม พระราชบัญญัตินี้บริหารงานโดยกระทรวงสาธารณสุข กำหนดให้ปฏิบัติตามกระบวนการกำกับดูแลที่เข้มงวด สิ่งเหล่านี้จะต้องจัดทำเป็นเอกสารในรูปแบบที่กำหนดซึ่งยื่นต่อนายทะเบียนก่อนที่จะดำเนินการ AD การอนุมัติและออกแบบฟอร์มที่กำหนดเหล่านี้เป็นของอธิบดีกรมอนามัย
พระราชบัญญัติไม่ได้กำหนดองค์ประกอบของกลุ่ม SCENZ
เพียงให้อธิบดีแต่งตั้งสมาชิกที่มีความรู้ความเข้าใจที่จำเป็นเพื่อปฏิบัติหน้าที่ โดยพื้นฐานแล้วกลุ่มมีสองบทบาท เพื่อกำหนดมาตรฐานการดูแลและให้คำแนะนำเกี่ยวกับขั้นตอนทางการแพทย์และกฎหมายที่จำเป็นสำหรับการบริหารยาสำหรับ AD เพื่อให้ความช่วยเหลือในทางปฏิบัติหากมีการร้องขอ
บทบาทที่สองคือการบริหารและการอำนวยความสะดวกเป็นส่วนใหญ่ SCENZ จำเป็นต้องดูแลและรักษารายชื่อผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพที่เต็มใจจะมีส่วนร่วมใน AD ซึ่งรวมถึง:
แพทย์ที่เต็มใจที่จะทำหน้าที่เป็นผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมทดแทนหากแพทย์ของบุคคลนั้นไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมใน AD เนื่องจากมีการคัดค้านอย่างมีเหตุผล ผู้ปฏิบัติงานทางการแพทย์ยินดีที่จะให้ความเห็นที่สองโดยอิสระเกี่ยวกับคุณสมบัติของบุคคลสำหรับ AD
จิตแพทย์ยินดีให้ความเห็นจากผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับความสามารถของบุคคล ควรอย่างใดอย่างหนึ่งหรือทั้งสองอย่างหรือทั้งสองอย่างจากแพทย์ที่เข้าร่วมหรือแพทย์อิสระไม่พอใจที่บุคคลที่ขอ AD มีความสามารถ เมื่อพิจารณาจากหน้าที่เหล่านี้ กลุ่ม SCENZ จะประกอบด้วยแพทย์และเภสัชกรที่มีคุณสมบัติเหมาะสม รวมทั้งบุคคลที่มีความรู้ด้านกฎหมายที่เกี่ยวข้องและ tikanga Māori แม้ว่าองค์ประกอบสุดท้ายจะยังคงอยู่
อธิบดีกรมอนามัยต้องแต่งตั้งคณะกรรมการพิจารณาการสิ้นสุดของชีวิตสามคนด้วย หน่วยงานนี้มีหน้าที่ประเมินรายงานการตายที่ได้รับความช่วยเหลือ เพื่อพิจารณาว่าเป็นไปตามข้อกำหนดทางกฎหมายหรือไม่ สามารถอ้างอิงกรณีไปยังนายทะเบียนหากไม่พอใจ
พระราชบัญญัติกำหนดให้คณะกรรมการประกอบด้วยนักจริยธรรม
หนึ่งคนและผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพสองคน โดยคนหนึ่งต้องปฏิบัติงานด้านการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้าย
เนื่องจากวิชาชีพทางการแพทย์จะมีหน้าที่รับผิดชอบหลักในการจัดเตรียม AD จึงเป็นไปได้ว่าองค์กรวิชาชีพของตนอย่างMedical Council of New Zealandจะต้องเริ่มกำหนดและให้คำปรึกษาเกี่ยวกับมาตรฐานการปฏิบัติทางคลินิกสำหรับผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับการจัดหาหรืออำนวยความสะดวกในการให้บริการ AD
แม้ว่าสภาจะเผยแพร่มาตรฐานทั่วไปของการปฏิบัติวิชาชีพ รวมถึงมาตรฐานสำหรับการขอความยินยอมและความปลอดภัยทางวัฒนธรรม คำแนะนำเฉพาะควรได้รับการพัฒนาสำหรับ AD
มาตรฐานควรรวมข้อผูกพันทางกฎหมายที่บังคับใช้กับผู้ประกอบวิชาชีพเวชกรรมภายใต้พระราชบัญญัติ สิ่งเหล่านี้รวมถึงข้อห้ามในการเริ่มการสนทนาเกี่ยวกับ AD กับผู้ป่วย และข้อผูกมัดทางกฎหมายในการแจ้งผู้ป่วยเกี่ยวกับสิทธิในการหาแพทย์ทดแทน หากแพทย์ของพวกเขาคัดค้าน AD
อ่านเพิ่มเติม: ในสถานที่ที่ถูกกฎหมาย มีคนกี่คนที่จบชีวิตด้วยการการุณยฆาต?
แพทยสภายังสามารถให้คำแนะนำในประเด็นการปฏิบัติทางคลินิกที่อาจเกิดขึ้น รวมถึงวิธีการระบุการบีบบังคับ หรือวิธีการจัดการกับการสนทนาที่ยากลำบากกับผู้ป่วย (เช่น เมื่อพบว่าไม่มีสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ)
การคัดค้านและภาระผูกพัน
ที่สำคัญ พระราชบัญญัติไม่ได้กำหนดให้สถาบันสุขภาพต้องให้บริการโฆษณา Hospice New Zealand ได้ส่งสัญญาณ แล้ว ว่าจะไม่ให้ AD เนื่องจากขัดกับปรัชญาของ “ไม่เร่งรีบหรือเลื่อนความตาย”
อย่างไรก็ตามคำตัดสินของศาลสูงเมื่อเร็วๆ นี้ระบุว่า แม้ว่าสถาบันต่างๆ อาจเลือกที่จะไม่ให้ AD แต่ผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์จะยังคงต้องปฏิบัติตามภาระผูกพันของตนภายใต้พระราชบัญญัตินี้ รวมถึงภาระหน้าที่ในการให้ข้อมูลแก่ผู้ป่วย
แม้ว่าองค์กรอาจเลือกที่จะไม่ให้ AD แต่อาจจ้างผู้ประกอบวิชาชีพทางการแพทย์ที่เต็มใจ จำเป็นต้องมีข้อกำหนดเพื่อให้ผู้ปฏิบัติงานดังกล่าวสามารถจัดหา AD นอกองค์กรของตนเองได้ นี่เป็นพื้นที่ที่ต้องมีการนำทางอย่างระมัดระวัง
Credit : เว็บสล็อต / ยูฟ่าสล็อต เว็บตรง
